Deniz Çataltaş

Yazarın ilk kitabı, 1963 yılında dergilerde yayımlanan öykülerinden oluşmuş, 'Eski Bahçe' adıyla 1978 yılında basılmıştır. Yazarın vefatıyla, sonraki öyküleri Eski Bahçe ile birleştirilmiş, 'Eski Bahçe-Eski Sevgi' adında 1987 yılında çıkarılmıştır....

Yazarın ilk kitabı, 1963 yılında dergilerde yayımlanan öykülerinden oluşmuş, 'Eski Bahçe' adıyla 1978 yılında basılmıştır. Yazarın vefatıyla, sonraki öyküleri Eski Bahçe ile birleştirilmiş, 'Eski Bahçe-Eski Sevgi' adında 1987 yılında çıkarılmıştır. Eski Bahçe kısmında 11, Eski Sevgi kısmında 12 öykü olmak üzere kitap; 23 öyküden oluşmaktadır. Eski Sevgi bölümündeki 'Gökkuşağı, Rotterdam’da, Öğleden Sonra, Stein Alanı’ndaki Postanede, Papaz Kausch, Eski Sevgi' adlı 6 öykü Almanca yazılmış, yazarın ölümünden sonra, kardeşi Sezer Duru tarafından Türkçeye çevrilmiştir. Ayrıca Eski Sevgi bölümündeki 4 isimsiz öyküye başlıklar, ilk baskıyı yapan Ada Yayınları tarafından konulmuştur.
Tezer Özlü ile tanışma kitabım. İlk sayfalarda yazarın dilini, anlattıklarını, hayata karşı tavrını çok garipsedim ama kitabı okudukça beni içine çekti, belki de kendimden birşeyler buldum. Buhran, melankoli, karamsarlık, acı, umutsuzluk, ölüm, yalnızlık ögeleriyle ruhun kara bulutlarında dolaşırken bir baktım, kitap bitmiş.
Betimleme yeteneği çok başarılı. İyi bir gözlemci olduğunu düşünüyorum. Okuyucuyu söylediği mekana götürüyor, anlattığı karakterleri gözde çok iyi canlandırıyor. Yaptığı tespitler çok yerinde; şu yaşadığımız zamanlarda birçok kişinin hislerine, o yıllardan tercüman olduğunu düşünüyorum. 1980 Türkiyesinin toplumsal olaylarında hissettiklerine, öykülerinde yer vermiş; varoluş sorgulamalarını, iç sancılarını çok güzel bir şekilde yansıtmış.
İlk sayfalarda kitaba olumsuz ön yargılarla yaklaşsam da, kitabı bitirince sevmiş olmam dolayısıyla, yazarın diğer kitaplarını da okuyacağım.

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı...

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı sadece. Çok yorgunum..

Küçükken az mı izledik..
Çocukken şarkılarını ezbere bildiğim, dizilerini hiç kaçırmadan izlediğim güzel bir gruptu..

Küçükken az mı izledik..
Çocukken şarkılarını ezbere bildiğim, dizilerini hiç kaçırmadan izlediğim güzel bir gruptu..

bazı bölümleri gerçekten güzeldi. Demet Evgar'ın çok sempatik olduğu ve rolüne yakıştığı bir diziydi. 1 erkek 1 kadın 1 çocuk sonrası farklı bir hal aldı.

bazı bölümleri gerçekten güzeldi. Demet Evgar'ın çok sempatik olduğu ve rolüne yakıştığı bir diziydi. 1 erkek 1 kadın 1 çocuk sonrası farklı bir hal aldı.

tek kelime ile BERBAT. Karakter oyunculukları, kamera çekim açısı her şey berbat. Karakterin 2 kere ayakkabı giymesini izledim. Filmdeki hoca kendi de neyden bahsettiğini bilmiyor, paranıza değmez. İzlemeyin.

tek kelime ile BERBAT. Karakter oyunculukları, kamera çekim açısı her şey berbat. Karakterin 2 kere ayakkabı giymesini izledim. Filmdeki hoca kendi de neyden bahsettiğini bilmiyor, paranıza değmez. İzlemeyin.

"Bir kadının kalbi, sırlarla dolu bir okyanustur."

"Bir kadının kalbi, sırlarla dolu bir okyanustur."

Arrow, izlerken “bir bölüm daha” dedirten, karanlık tonuyla hemen atmosferine çeken bir dizi. Oliver Queen’in ada sonrası değişen hayatı, hem gizemli hem de sürükleyici bir şekilde açılıyor. İlk sezonlardaki suç-drama havası gerçekten iyi kurulmuş;...

Arrow, izlerken “bir bölüm daha” dedirten, karanlık tonuyla hemen atmosferine çeken bir dizi. Oliver Queen’in ada sonrası değişen hayatı, hem gizemli hem de sürükleyici bir şekilde açılıyor. İlk sezonlardaki suç-drama havası gerçekten iyi kurulmuş; fazla fantastik olmayan, daha ayakları yere basan bir süper kahraman hikâyesi izliyorsunuz.
Dizinin en güçlü yanı kesinlikle aksiyon sahneleri. Yakın dövüş koreografileri her bölüm ayrı keyif veriyor. Oliver’ın yaşadığı iç çatışmalar, yaptıklarıyla yüzleşmesi ve zamanla bir “ekip” oluşturması da izlerken bağ kurulmasını sağlıyor.
Tabii kusurlar da yok değil. Bazı sezonlarda tempo düşüyor, tekrar eden hikâyeler olabiliyor. Ama genel olarak toplu bir deneyim olarak Arrow, süper kahraman dizilerini sevenlere de sevmeyenlere de kendini izleten bir yapım.
Kısaca: Karanlık atmosfer, iyi aksiyon, gelişen karakterler ve sürükleyici bir hikâye… Arrow, özellikle ilk sezonlarıyla kesinlikle şans verilmesi gereken bir dizi.

Cahit Sıtkı Tarancı – Otuz Beş Yaş Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün. Delikanlı çağımızdaki cevher, Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, Gözünün yaşına bakmadan gider. Şakaklarıma kar mı yağdı ne var? Benim mi...

Cahit Sıtkı Tarancı – Otuz Beş Yaş Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün. Delikanlı çağımızdaki cevher, Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, Gözünün yaşına bakmadan gider. Şakaklarıma kar mı yağdı ne var? Benim mi Allahım bu çizgili yüz? Ya gözler altındaki mor halkalar? Neden böyle düşman görünürsünüz; Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?