Sevdam gururumdan daha ağır bastığı gün anlamıştım ben uçurumdan düştüğümü...
Bir bulut olsan Serilsen gökyüzüne, Sonra sevgini yağdırsan Senle dolsa içim bütünüyle.. Bir ırmak olsan Süzülsen yeryüzüne, Sonra çiçek uyandırsan Kurak sensizliğimin düşlerinde.. Bir ağaç olsan Salsan köklerini toprağa, ...
Ne sen unuttun beni Ne ben vazgeçtim senden Ama öyle bir hâldeyiz ki Ne sen arıyorsun beni Ne ben soruyorum seni...
Baktım gülüşünden güzel şiir olur, Sevdim gitti. Sen yüzüne sürgün olduğum kadın; Madem sevmiyorsun, O zaman sahip çık gözlerine! Dönüp, dolaşıp Değmesinler gözlerime! Belki de konuşuyordur gözlerin, Ama ben gözce bilmiyorum ki. Sessizce...
" Ben onu anlıyordum. Yanlış yaptığında bile anlıyordum... Onu sevdiğim için anlayacak bir sebep buluyordum. O da öyle yapar sanmıştım...🥀 " / Küçük Prens /
" Gülerken kaybettiklerini, ağlayarak geri kazanamazsın... "
İnsanoğlu değil mi bu, Ayağı yere basınca elinden tutanı unutuyor. Nureddin Yıldız
Omuz silkti. - Buna üzülecek değilim. Herkes bir gün ölür. - Ama... Korkmuyor musun? - Korkmam ölmemi engelleyecek mi? Hayır. O zaman neden oturup onu bekleyeyim? - Ne yapacaksın peki? - Acı veren ve yapayalnız kalmamız için elinden...
Madem ki vakitsiz bir ölüm seni, ruhumun yarısı olan seni alıp götürdü, yeryüzünde varlığımın yarısından, en aziz parçasından yoksun yaşamakta ne anlam var? O gün ikimiz birden öldük. ~Horatius
Tonlarca söylenmesi gereken söz varken artık susmayı tercih ettiğim o evredeyim. Bazen sözler anlamsız , kelimeler kifayetsiz kalıyor. İşte o evre yorgunluk evresi, yalnızlık evresi. Belki de hayatının son evresi…
BİLEMEZSİN Benim ne yaşadığımı bilemezsin, Beni anlayamazsın. Hissettiğimi hissedemezsin, Beni tanıyamazsın hemen. Ben de yapamam bunu. Peki sen, ne hakla yargılarsın beni? Hem de daha tanımadan, Duyduğun dedikodularla. Hangi ahlak buna...
Davet Bekliyorum Öyle bir havada gel ki, Vazgeçmek mümkün olmasın. ~Orhan Veli Kanık
"Bazen en korkunç yalnızlık, kalabalık içinde duyulandır; çünkü orada kimse seni gerçekten görmez." Dostoyevski
❝Elindeki kağıdı katlayıp hemşireye uzattı. Kadın odadan çıkınca kağıtta yazanları okudu: "Özetlemek gerekirse yaşamımı; Bacaklarım herkesin ve her şeyin omzuma yüklediği yükü artık taşıyacak kadar sağlam değil. Onları hissetmiyorum. Bu...
Ağaç dalındayken bilmezmiş yaprağın kıymetini. Düştüğü zaman anlamış onu ne kadar çok sevdiğini...🍂