Er Ryan’ı Kurtarmak, savaş sineması denince akla gelen ilk yapımlardan biri olmayı hâlâ başarıyor. Steven Spielberg’in yönetimindeki film, daha ilk dakikasında Normandiya çıkarma sahnesiyle seyirciyi savaşın kaosuna ve gerçekçiliğine fırlatıyor....

Er Ryan’ı Kurtarmak, savaş sineması denince akla gelen ilk yapımlardan biri olmayı hâlâ başarıyor. Steven Spielberg’in yönetimindeki film, daha ilk dakikasında Normandiya çıkarma sahnesiyle seyirciyi savaşın kaosuna ve gerçekçiliğine fırlatıyor. Kameranın titreyen yapısı, kolorasyonun solukluğu ve ses tasarımının sertliği, izleyeni adeta mermilerin arasına bırakıyor. Hikâye, savaşın tam ortasında “insan hayatının değeri” üzerine kurulmuş. Bir askerin eve gönderilmesi için bir grup askerin hayatını riske atmak, film boyunca tartışılan ve her karakterin farklı tepkiler verdiği ahlaki bir ikilem yaratıyor. Tom Hanks’in sakin ama yorgun liderliği, Matt Damon’ın Ryan’daki gençlik ve inatçılık hissiyle birleşiyor; ortaya hem duygusal hem de gerilimli bir ilerleyiş çıkıyor. Film savaşın büyüklüğünü değil, savaşın insan üzerindeki yıpratıcı etkisini anlatıyor. Kaybedilen arkadaşlıklar, verilen kararların ağırlığı ve savaşın anlamsızlığı; Spielberg bunu hiç romantikleştirmeden gösteriyor. Finaldeki köprü sahnesi ise fedakârlık temasını zirveye çıkarıyor.

Sabah uyanırsın telefonunda bir tane bile bildirim olmaz ya Öyle işte...

Sabah uyanırsın telefonunda bir tane bile bildirim olmaz ya Öyle işte...

Önceden düşünürdüm zamanın dışına çıkıp yaşlanmamak mümkün mü sonradan anladım yaşlanmazsan ölmezsin ;"ölmezsen sonsuz zamanın olsa neye yarar kıymetini bilemedikten sonra. "(Hiç yaşlanmayacak olsaydınız ne yapardınız.)

Önceden düşünürdüm zamanın dışına çıkıp yaşlanmamak mümkün mü sonradan anladım yaşlanmazsan ölmezsin ;"ölmezsen sonsuz zamanın olsa neye yarar kıymetini bilemedikten sonra. "(Hiç yaşlanmayacak olsaydınız ne yapardınız.)

Bazı insanlar kalpte iz bırakır, ❤ Bazıları da kalbin kapısını neden kilitlediğini hatırlatır...💔

Bazı insanlar kalpte iz bırakır, ❤ Bazıları da kalbin kapısını neden kilitlediğini hatırlatır...💔

“Herkes konuşur; ama insanı en çok, söylemedikleri yaralar.”

“Herkes konuşur; ama insanı en çok, söylemedikleri yaralar.”

Bir insan, insanlara yardım ettikçe kendini mi kaybeder? Ben öyle hissediyorum. Sanki kendime yabancılaşıyorum. Seviyorum insanların sorunlarını çözmeyi, yaralarını sarmayı, dertlerini dinlemeyi, ruhunu sakinleştirmeyi. Ama omuzlarıma yüklenen o...

Bir insan, insanlara yardım ettikçe kendini mi kaybeder? Ben öyle hissediyorum. Sanki kendime yabancılaşıyorum. Seviyorum insanların sorunlarını çözmeyi, yaralarını sarmayı, dertlerini dinlemeyi, ruhunu sakinleştirmeyi. Ama omuzlarıma yüklenen o ağır ve sırlı yükler beni bana yabancılaştırıyor, ruhum boşlukta yüzmeye niyetleniyor. Çok yorgun hissediyorum. Biri de beni sarıp sarmalasa, yüklerimi bir an olsun unuttursa ve sonra kalbimi yakan alevi söndürse... Çok yorgunum... Kalbim için için ağlıyor ama yine kendine ağlıyor. Kimse duymuyor hıçkırıklarımı. Kimse duymuyor beni, kimse anlamıyor. Ben çok güçsüzüm, bilmiyorlar; sessizliğimin güvenine sığınıyorlar ve sonra beni içlerindeki yükleriyle yalnız bırakıp rahatlıyorlar. Ben ise her gün biraz daha kayboluyorum kimliğimde... Buna rağmen vazgeçebileceğim bir şey değil bu, isterseniz insanlık diyin isterseniz karakter diyin bu benim tek gerçekliğim ve yine kendimi bu şekilde var edebildiğim tek sığınağım. 𝓕𝒦

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde Oysaki seninle güzel olmak var Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor. Sen karanfile eğilimlisin, alıp sana...

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde Oysaki seninle güzel olmak var Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor. Sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel O başkası yok mu bir yanındakine veriyor Derken karanfil elden ele. Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk Birleşiyoruz sessizce. Yerçekimli Karanfil Edip Cansever

Depresyonda olup olmadığımdan emin değilim. Yani mutsuz değilim. Ama mutlu da değilim. Gün içinde espriler yapıp gülebiliyorum. Fakat bazı geceler yalnız kaldığımda nasıl hissedildiğini unutuyorum

Depresyonda olup olmadığımdan emin değilim. Yani mutsuz değilim. Ama mutlu da değilim. Gün içinde espriler yapıp gülebiliyorum. Fakat bazı geceler yalnız kaldığımda nasıl hissedildiğini unutuyorum

Sustu bu gece karardı yine ay kaldı geriye cevapsız sorular

Sustu bu gece karardı yine ay kaldı geriye cevapsız sorular

İnsan bazen kırıldığından değil, hak ettiğini bulamadığından yorulur... 🥀

İnsan bazen kırıldığından değil, hak ettiğini bulamadığından yorulur... 🥀